Róże z chrustu

Wczoraj wróciłam z ferii - w naszym województwie mieliśmy je jako ostatni. Mając dzieci w wieku szkolnym to jeden z nielicznych okresów w których można wyjechać. Pierwszy tydzień minął pod znakiem załatwiania spraw zdrowotnych, w drugim byliśmy u mamy (i babci zarazem). Wróciliśmy wyleniuchowani, wyspani, najedzeni maminymi przysmakami i nawet lekko znudzeni. W sam raz by wpaść w codzienną rutynę. W międzyczasie obchodziliśmy Tłusty Czwartek - było wszystko co trzeba: pączki, faworki oraz wspomniane róże z chrustu, które od dłuższego czasu miałam zamiar usmażyć i wreszcie to zrobiłam:

Ciasto takie jak na faworki. Skorzystałam z przepisu z książeczki siostry Leonii, niestety nie pamiętam tytułu (Ciasta i coś tam), ale pamiętam przepis:

2 szklanki mąki

2 jajka

4 łyżki śmietany

1 łyżka tłuszczu

1 łyżka spirytusu

szczypta soli

tłuszcz do smażenia

Ciasto zagnieść, cienko rozwałkować, wykrawać kółka trzech różnych wielkości, każde naciąć promieniście w kilku miejscach, ale nie do samego środka. Nakładać jedno na drugie, sklejać pośrodku białkiem, mocno ścisnąć. Smażyć w głębokim tłuszczu, najpierw płatkami do dołu, żeby się rozchyliły, po zrumienieniu przewrócić na drugą stronę. Odsączyć na talerzu wyłożonym ręcznikiem kuchennym. Po wystudzeniu posypać cukrem pudrem, na środku położyć wisienkę ;-).

Nazwa dość dziwna i zwodnicza, ale smakują bardzo dobrze i tak też wyglądają. Roboty nie za dużo, warto zrobić dla odmiany. Wybrałam ten przepis ze względu na wykorzystanie całych jajek, nie trzeba się zastanawiać co zrobić z białkami. Wypieki udały się, faworki i róże były kruche i chrupiące, więc zapisuję recepturę ku pamięci. Może którejś z Was również się przyda, w przyszłym roku oczywiście ;-). Chociaż Ostatki jeszcze trwają, można usmażyć i w tym. 

W następnym poście pokażę szydełkowe bałwanki, które dzielnie czekały na powrót mojego aparatu z naprawy. A było to trudne, bo słoneczko pięknie przygrzewało. Ciekawe czy zima już sobie poszła czy tylko się przyczaiła? Bałwanki w każdym razie będą, choć włóczkowe, a nie śniegowe.

Do następnego,