Translate

czwartek, 26 września 2013

Czerwone spódniczki

Witajcie ;-) Pewnie myślicie, że spoczęłam na laurach, ale nie - to tylko chwilowa, przeziębieniowa, niedyspozycja ;-). Już jestem. Przyznam, że przez tę przerwę mój entuzjazm nieco opadł, ale na szczęście nie całkowicie. Wracam na dawne tory i będę Wam opisywać moje zmagania i spostrzeżenia. Tymczasem robótkowo. Jeszcze latem zrobiłam spódniczki dla dwóch dziewczynek. To pierwsza z nich:







Ta jest dla mojej córki. Sama sobie zażyczyła spódniczki (na szczęście już polubiła moje szydełkowe wyroby, chyba po komplementach pań przedszkolanek ;-)). Wybór wzoru spoczywał już na mnie. Ten bardzo mi się podobał, ale wymagał wielu modyfikacji i prób, bo pierwotnie opierał się na schemacie koła. Już miałam odpuścić i zrobić innym, ale ostatecznie się udało ;-).

A tu już obie: 





Jak widzicie różnią się długością oraz, jak się bliżej przyjrzycie, ilością słupków we wzorze "gałązkowym": w tej krótszej są 4, a w dłuższej 3.

A teraz mniejsza spódniczka, dla mniejszej dziewczynki:





Ta druga powędrowała do mojej chrześnicy. 

Jeszcze zbliżenie wzoru:



Bardzo lubię szydełkowe spódniczki. Można je nosić z haleczką lub z legginsami, i wbrew pozorom nie tylko w lecie. W dodatku sznureczek w pasie sprawia, że dziecko może w nich chodzić bardzo długo, robią się tylko krótsze ;-). Co roku dorabiam córce jedną (tu różowa, a tu turkusowa (i tu miał się pojawić link do niej, ale okazało się, że nie ma z nią postu! aaaaa, jak to się stało?, nadrobię)), teraz ma już trzy i wszystkie jeszcze pasują. Tę czerwoną zapobiegliwie zrobiłam nieco dłuższą, za kolana.

A czy Wasze dzieci lubią jak je uszczęśliwiacie swoimi robótkowymi "dziełami"?

Pozdrawiam, 

piątek, 13 września 2013

Wstępnie o rozwoju osobistym

Pisałam Wam o pewnych zmianach jakie zamierzam wprowadzić na tym blogu, a przede wszystkim w stosunku do własnej osoby. Teraz chciałabym krótko to nakreślić.

Jestem mamą dwójki dzieci, nie pracuję. Mój świat kręci się wokół domu. W opinii otoczenia taka osoba nic nie osiągnęła, nic nie znaczy. W swojej opinii jestem... nikim. Tak, wiem, że to nieprawda. Robię coś co w tej chwili jest najważniejsze i traktuję ten czas jako okres przejściowy. Odłożyłam na bok swój dyplom magisterski, swoje plany i ambicje. Pamiętam o nich i na pewno do tego wrócę. Nie zmienia to jednak faktu, że teraz odbieram siebie jako osobę małowartościową. Postanowiłam coś zrobić, aby poczuć się lepiej we własnej skórze. Kolejną inspiracją dla mnie stały się nowo odkryte blogi motywacyjne. Zaczęłam je czytać i bardzo mnie to wciągnęło. To, czego się nauczyłam stopniowo wprowadzam w życie. Wiele rzeczy zaczęłam ulepszać już wcześniej, według własnych potrzeb i intuicji. Inne projekty czekają na realizację. A powoduje mną chęć rozwoju i ciekawość.

To, co chcę zmienić podzieliłam na sfery: relacje międzyludzkie/związki/rodzina, praca zawodowa, zdrowie/wygląd zewnętrzny, umiejętności, hobby, podróże, nawyki, rzeczy do doświadczenia, itd. - nie wiem co mi jeszcze przyjdzie do głowy. To będzie droga ku lepszemu.

Ten blog będzie dla mnie dokumentacją własnych zmagań, planem na przyszłość, podsumowaniem. Mam nadzieję, że stanie się również inspiracją dla niektórych z Was, pomocą i wskazówką. A dla mnie rozliczeniem i mobilizacją ze względu na Waszą obecność.

To co? Do roboty!

A Wy? Jesteście zadowolone z siebie samej, czy też chcecie coś zmienić, ale trudno Wam się do tego zabrać? A może macie większe samozaparcie i już dawno jesteście w trakcie realizacji własnych celów?

Pozdrawiam, 

poniedziałek, 9 września 2013

Ananaskowy bieżnik dla mamy

Przeglądając dysk natknęłam się na wiele nieopublikowanych prac (jeszcze więcej mam zrobionych, a niesfotografowanych). Ten bieżnik zrobiłam rok temu. Teraz go Wam pokażę:





Robiłam go dla mamy, a dla mamy musi być coś wyjątkowo pięknego - ten bieżnik był idealny. 

Kilka zbliżeń wzoru:











Pierwszy raz zobaczyłam go chyba na blogu Bean (tam też odsyłam po wzór), napisała ona, że zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Mnie też nie pozostał obojętny ;-). 



Dodatkową zaletą wzoru jest to, że można go dowolnie wydłużać (lub skracać) zależnie od swoich potrzeb. Ja dodałam dwa raporty dzięki temu ma odpowiednią długość. Jak widzieliście powyżej, na moją szafkę jest o wiele za długi, ale na komodę u mamy w sam raz!











Nie tak łatwo zrobić dobre zdjęcie, zwłaszcza, gdy co poniektórzy skutecznie te próby udaremniają. Ale jak tu się na takiego gniewać?



Bieżnik powstał z nici Maxi, zużyłam ponad motek nici, jakieś 140g, o ile dobrze pamiętam. Wymiarów nie podam, nie zapisałam ;-(.

Jak Wam się podoba ten wzór? Bo ja go zaliczam do swoich ulubionych. Prosty, efektowny, można dowolnie regulować jego długość, no i te ananaski. Co więcej powinien mieć idealny bieżnik? 

Pozdrawiam serdecznie, 

wtorek, 3 września 2013

Idzie nowe... oraz maślane muffinki z borówkami amerykańskimi

Staram się walczyć ze swoim zniechęceniem i marazmem. Pewne kroki już przedsięwzięłam, kolejne są w planach. A piszę o tym, bo w Pracowni Artsajke będę też pracować nad samą sobą... Jeszcze nie wiem czy powstanie nowy blog czy notki pojawią się tutaj. Najchętniej skasowałabym ten i zaczęła od nowa, ale szkoda mi starych postów, a w szczególności Waszych komentarzy. Skąd te zmiany? Po pierwsze miałam już dość siebie w takiej formie jak obecnie i chciałam coś ze sobą zrobić, a po drugie odkryłam blogi motywacyjne, które dały mi wiele do myślenia, a tym samym napęd do działania. Będę wdzięczna jak dacie znać czy wolicie ten blog o tematyce ściśle hobbystycznej, czy mogę zaśmiecać go notkami o innej treści. 

A teraz wreszcie coś twórczego - wspomniane w tytule muffinki z borówkami amerykańskimi:



Zaręczam, że smakują rewelacyjnie (lepiej niż wyglądają :-)).

 



To jedne z moich ulubionych, koniecznie zróbcie póki trwa sezon na borówki. Ja jedną porcję owoców sobie zamroziłam, będzie smaczne wspomnienie lata. 

Przepis mam stąd.

Pozdrawiam, 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...