Nikt już pewnie nie pamięta skąd się wzięła ta pieszczotliwa nazwa. Otóż bluzka przysparzała robiącym niemało problemów z racji tego, że zaczyna się ją robić od karczka w górę i trzeba utrafić w odpowiednią ilość oczek na początku, tak, aby wyszedł właściwy rozmiar. A nie jest to takie proste - mi udało się za trzecim razem ;-), wyszło ostatecznie 240 oczek. Tak więc, gdy bluzka po raz kolejny została rzucona w kąt pomysłodawczyni nazwy (wybaczcie, nie pamietam kto, ale rzecz się działa na forum u Maranty, chyba) zaniechała dalszych działań, ale poprzysięgła: "jeszcze do gada wrócę". I tak ją wszyscy zaczęli nazywać.
Oto moja wersja:
Gdy już robótka miała się ku końcowi, okazało się, że zostało mi jeszcze dużo włóczki. Pomyślałam , że fajnie by wyglądała jako tuniczka. I tak zrobiłam. Bluzeczka stopniowo się rozszerza i dzięki temu ładnie się układa:
Przy szyi przeplotłam przez ostatni rządek wstążeczkę - nie jest konieczna, ale pasuje kolorystycznie i ładnie wykańcza. Tutaj na białym spodzie, aby wzorek byl lepiej widoczny:
Moja dziewczynką ślicznie pozowała, ale eksponowała bardziej swoją osobę niż tunikę. Stąd zdjęcia powyżej. Nie mogłam się jednak oprzeć, by pokazać ciuszek "na ludziu", skoro córka się tak napracowała:
Na tym zdjęciu tuniczka jest dobrze widoczna:
A tu karczek z tyłu i przy okazji zapowiedź co pojawi się w następnym poście:
Zbliżenia wzorów:
I to już koniec. Dziękuję za uwagę ;-)
Pozdrawiam,
